Η αντίθεση επίγειου και ουράνιου κόσμου και η διχοτόμηση σώματος και ψυχής βρίσκονταν ήδη στο κέντρο του ελληνικού φιλοσοφικού στοχασμού της κλασικής περιόδου. Ωστόσο η απαξίωση της «ύλης» ως πηγής του κακού και η συνακόλουθη εχθρότητα προς το σώμα εκδηλώνονται ευρύτατα στην ύστερη αρχαιότητα και ειδικότερα στους χρόνους από την ανάρρηση του Μάρκου Αυρηλίου ως τη θρησκευτική μεταστροφή του Κωνσταντίνου.
Αυτή την «εποχή αγωνίας», κατά την οποία η άκρα υλική και ηθική ανασφάλεια στρέφει τους ανθρώπους στην αναζήτηση του θεού, παρουσιάζει ο καθηγητής Ε. Ρ. Ντοντς μέσα από το έργο των πρωταγωνιστών της. Εξετάζοντας πρώτα τις γενικές αντιλήψεις για τον κόσμο και την ανθρώπινη κατάσταση, στρέφεται στη συνέχεια σε ορισμένες χαρακτηριστικές μορφές θρησκευτικής εμπειρίας – ασκητισμός, δαιμονική κατοχή, μυστική ένωση, έκσταση, προφητεία – και ολοκληρώνει τη ρηξικέλευθη μελέτη του με μια αναφορά στις διαδοχικές φάσεις του διαλόγου «εθνικών» και χριστιανών, που καταγράφονται στις μαρτυρίες της εποχής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Το παρόν βιβλίο, δεν είναι μόνο μια σημαντική μελέτη των κοινών στοιχείων μεταξύ εθνικών και χριστιανών της εποχής, αλλά και μια αυτοπροσωπογραφία του ίδιου του Dodds, ειρωνική, αυστηρή, ανθρώπινη, ενδεικτική της απορίας του απέναντι στη δική του εποχή αγωνίας… η ευρύτητα της οπτικής και η αμέριστη συμπάθεια με την οποία ο Dodds προσεγγίζει το θέμα του, συνδυασμένη με την πυκνότητα της γραφής του, τοποθετούν αυτό το έργο σε εξέχουσα θέση ανάμεσα στις διακεκριμένες μελέτες του. (Henry Chadwick)
Τα εξέχοντα χαρακτηριστικά του έργου [του Dodds] … είναι η σπάνια συνύφανση κριτικής απόστασης και συμπάθειας, η αυστηρή επιστημονική μέθοδος συνδυασμένη με ένα βαθμό εξοικείωσης με τις σύγχρονες ψυχολογικές θεωρίες ασυνήθιστο για κλασικό φιλόλογο, τελευταίο δε, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, η ικανότητά του να γράφει πολύ ωραία… Παρουσιάζει εδώ μια σύντομη, αλλά μεγάλης εμβέλειας, ακριβή και καλά τεκμηριωμένη μελέτη της θρησκευτικής
