Απαγορευμένη ιστορία περιοδικό τευχος 28

Στις σελίδες που ακολουθούν, ξετυλίγεται η Ιστορία της ανθρωπότητας, από την 1η χιλιετηρίδα προ Χριστού μέχρι τον 16ο αιώνα. Δεν είναι ωστόσο η Ιστορία που γνωρίζουμε, αλλά μια μυστική, χαμένη ιστορία, ιδωμένη μέσα από τη σκοπιά των Δασκάλων της Σοφίας. Ποιοι ήταν αυτοί; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ξεκινώντας από τον άνθρωπο που διηγείται την ιστορία αυτή.
Ο αφηγητής που θα διαβάσετε να μιλά σε πρώτο πρόσωπο, είναι ο John Bennett, Βρετανός μαθηματικός, επιστήμονας, ερευνητής και ταξιδιώτης. Γεννήθηκε το 1897 στην Αγγλία και πέθανε το 1974. Από νωρίς στη ζωή του, εξαιτίας μιας δυνατής εμπειρίας που είχε στο μέτωπο της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αντιλήφθηκε ότι πέρα από τη ζωή και το θάνατο υπάρχει “κάτι άλλο” που αξίζει κανείς να αναζητήσει. Μια άλλη σχέση με τον εαυτό και τον κόσμο. Τα ταξίδια που έκανε αναζητώντας αυτό το “κάτι” τον έφεραν από την Κωνσταντινούπολη στη Μέση Ανατολή, την Ινδία, το Παρίσι και πίσω στο Λονδίνο. Υπήρξε μαθητής του Γεωργίου Γκουρτζίεφ αλλά και μιας σειράς δασκάλων της Ανατολής.
Τα ταξίδια και οι μαθητείες του σε εσωτερικές σχολές, τα ιερά κείμενα τα οποία ήταν σε θέση να διαβάσει στην αυθεντική τους γλώσσα και οι βαθιές γνώσεις του, του υπέδειξαν την ύπαρξη μιας Σχολής Σοφών η οποία είχε τις ρίζες της στην προϊστορία και επιβίωσε στην Ανατολή μέχρι το 16ο αιώνα, οπότε και ο ρόλος της άλλαξε ριζικά. Δυστυχώς ο Bennett πέθανε πριν γράψει τα κεφάλαια που ένωναν το 16ο αιώνα με το σήμερα, και σαν αποτέλεσμα το νήμα της ιστορίας σταματάει και χάνεται. Αυτό που έγραψε όμως, σκιαγραφεί μια συναρπαστική παράλληλη Ιστορία της ανθρωπότητας, μια όψη της χαμένη που σπάνια αγγίζουν οι μελετητές. Είναι γεγονός πως μπορεί κάποιος να παραξενευτεί από τη βεβαιότητα με την οποία ο Bennett μιλά για πράγματα στα οποία δεν ήταν παρών ο ίδιος, αλλά το βάθος των μελετών του και η προσωπική του εμπειρία αντηχούν με ένα τρόπο διαφορετικό μεν από τη συνήθη ιστοριογραφία, ιδιαίτερα πειστικό δε.
Όσο η αφήγησή του πλησιάζει στις μέρες μας, οι αποδείξεις και οι ενδείξεις πληθαίνουν. Και δεν μπορεί παρά κανείς να αναρωτιέται, πού ανάμεσά μας θα φανέρωνε τους Δασκάλους της Σοφίας, αν είχε προλάβει να γράψει τα τελευταία κεφάλαια του έργου του. (Νικήτας Κόραλης, από την εισαγωγή της έκδοσης)