Αιθήρ μεν ψυχάς υπεδέξατο…

«Αἰθὴρ μὲν ψυχὰς ὑπεδέξατο, σώματα δὲ χθών»
Ὁ θάνατος, ἡ μετὰ θάνατον ζωὴ τῆς ψυχῆς καὶ ἡ μετεμψύχωσις κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν Θρησκευτικὴν παράδοσιν

«Αἰθὴρ μὲν ψυχὰς ὑπεδέξατο, σώματα δὲ χθών»:η Ἑλληνικὴ ἀντίληψις διὰ τὸν θάνατον, ὡς ὑπάρχει γεγραμμένη ἐπὶ τοῦ παρὰ τὸ Δημόσιον σῆμα τῶν Ἀθηνῶν. Δημοσίου μνημείου τῶν πεσόντων Ἀθηναίων ὁπλιτῶν εἰς τὴν μάχην της Ποτιδαίας τοῦ 432, ἡ ὁποία ἐσήμανε τὴν ἔναρξιν τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου. Τὸ παρὸν βιβλίον ἐξετάζει τὸ κυριώτερον ζήτημα ἐξ ὅσων ἀπασχολοῦν τὴν ἀνθρωπίνην διανόησιν, τὸν θάνατον, «Φιλοσοφία ἐστὶ μελέτη θανάτου» μᾶς λέγουν οἱ Κλασσικοί. Ἐδῶ ἐξετάζεται, κατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς Ἑλληνικῆς θρησκευτικῆς παραδόσεως, τὸ ζήτημα τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς. Ἀναλύονται μεταξὺ ἄλλων: ἡ γενικὴ δομὴ τοῦ Κόσμου καὶ αἱ ἀνώτεραι σφαῖραι τῶν Θεῶν· ἡ λεπτοφυὴς σύστασις τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ καὶ ἡ ζωὴ τῆς ψυχῆς, τόσον ἐδῶ ὅσον καὶ εἰς τὸ Ἐπέκεινα. Τὸ παρὸν βιβλίον ἀποτελεῖ ὁλοκληρωμένην μελέτην ἐπὶ τῆς Μετεμψυχώσεως. Λεπτομερῶς ἐξετάζεται καὶ ἀναπτύσσεται πλήρως ἡ ἔννοια τῆς Μετεμψυχώσεως, ὡς νοεῖται τόσον γενικῶς, ὅσον καὶ ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς θρησκευτικῆς παραδόσεως. Μάλιστα, ἐκτενῶς ἀναφερόμεθα ἐπὶ τῆς σημερινῆς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης τῶν «παιδιῶν ποὺ ἐνθυμοῦνται». Ἐπίσης ἀναπτύσσεται καὶ ἡ συναφὴς πρὸς τὴν Μεταμψύχωσιν ἔννοια τῆς Θεογονίας, κατὰ τὸ «Θεὸς ἐγένου ἐξ ἀνθρώπου» τῶν Ὀρφικῶν Πινακίδων. Ἐπιπροσθέτως ἐξετάζεται λεπτομερῶς καὶ ἐνδελεχῶς ἡ ἐπίκαιρος ὁμάδα τῶν ζητημάτων ποὺ ἀφοροῦν στὴν τελευτὴν καὶ εἶναι θρησκευτικοῦ ἐνδιαφέροντος, ὡς ἡ αὐτοκτονία, ἡ εὐθανασία, ἡ κοινωνικὴ εὐθανασία καὶ ἡ ἄμβλωσις, ἡ δωρεὰ ὀργάνων, ἡ ποινὴ τοῦ θανάτου. Ἀσχολούμεθα βεβαίως μὲ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τὰ σχετικὰ μὲ τὸν θάνατον, τὴν ἐξέλιξίν των μέσα στὸν χρόνον καὶ τὴν «κουλτούρα τοῦ θανάτου», τοὐτέστιν τὴν ψυχολογικὴν περὶ τοῦ θανάτου ἀντίληψιν τῶν κοινωνιῶν, καὶ φυσικὰ μὲ τὴν ὀρθὴν παιδείαν θανάτου ποὺ ὀφείλουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ λαμβάνουν παιδιόθεν. Ἀσφαλῶς, ἀσχολούμεθα ὅσον τὸ δυνατὸν λεπτομερέστερον μὲ τὰ Ψυχικὰ φαινόμενα τὰ σχετιζόμενα μὲ τὸν θάνατον. Περιττὸν εἰπεῖν, ὅτι παρουσιάζονται καὶ σχολιάζονται αἱ ἀπόψεις τῶν Κλασσικῶν ἐφ’ ὅλων τῶν ἀναφερομένων ζητημάτων μὲ πλήρεις παραπομπὲς καὶ μὲ τὰ σχετικὰ κείμενα εἰς τὸ πρωτότυπον καὶ ἐν μεταφράσει.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ὁ Παναγιώτης Μαρίνης εἶναι ἰατρὸς καὶ συγγραφεύς. Τὸ συγγραφικόν του ἔργον περιλαμβάνει: α) ἐκτεταμένα συγγράμματα: «Ἡ Ἑλληνικὴ Θρησκεία», «Ο Προκατακλυσμιαῖος Πολιτισμός», «Ἑλληνισμὸς καὶ Χριστιανισμός», «Εὐρώπη καὶ Ἰσλάμ», «Ἄρρωστες κοινωνίες», «Ἡ Σβάστικα». β) βιβλία: «Ἔθνος καὶ Πολιτεία», «Ἡ Ἑλληνικὴ Κοσμοθέασις», «Θρησκευτικοὶ Προσανατολισμοί», «Ἄρδην Ἀλλαγή», «Φωνὴ ἐξυπνισμοῦ ἐν τῷ αἰῶνι τῆς νυκτός», «’Ιδανικοὶ αυτόχειρες»,«Ἐπανελλήνισις», «Ἀθηναϊκοὶ Ἀρχαιολογικοὶ Περίπατοι», «Τὰ Ψυχικὰ Φαινόμενα», «Περὶ Κινεζικοῦ Πολιτισμοῦ», «Τὸ δρᾶμα τῆς Εὐρώπης» κ. ἄ. καὶ γ) ἄρθρα, δημοσιευθέντα κυρίως εἰς τὸ περιοδικὸν «Ἑλληνικὸν Πάνθεον», τοῦ ὁποίου εἶναι ἐκδότης διευθυντής. Προσέτι, εἶναι πρόεδρος τῆς «Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Ἀρχαιοφίλων»καὶ ἐπίσης εἶναι πρόεδρος τῆς «Ἐπιτροπῆς διὰ τὴν Ἑλληνικὴν Θρησκείαν τοῦ Δωδεκαθέου» καὶ μέλος διεθνῶν ὀργανισμῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων δραστηριοποιούμενος στὸν χῶρο τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καὶ συγκεκριμένως στὸν αγῶνα διὰ τὴν ἐγκαθίδρυσιν στὴν Ἑλλάδα τοῦ δικαιώματος τῆς Θρησκευτικῆς Ἐλευθερίας. Ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος ἔχει συγγράψει τὸ εἰδικὸν ἔργον «Θρησκευτικὴ Ἐλευθερία» καὶ συνεντεύξεις του ἔχουν δημοσιευθῆ εἰς πλεῖστα διεθνῆ ΜΜΕ (ἐφημερίδας: Suddeutsche Zeitung, Independent, Ῥαδιόφωνον: BBC, Voice of America, τηλοψίαν: Arte, BBC κ.ἄ.).

ΚΤΗΤΩΡ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ (Blog )
http://dodecatheon.blogspot.com/