Το χαμένο βιβλίο του Ένκι

…Τα λόγια του μεγάλου Αλάλου στον Ανού, στον Νιμπίρου ταξιδεύουν. Σε άλλο κόσμο βρίσκομαι, το χρυσό της σωτηρίας έχω βρει.
…Υπάρχει λύση! είπε ο Ένκι.
Έναν Λούλου, Πρωτόγονο Εργάτη, ας δημιουργήσυμε, ώστε τη σκληρή δουλειά να αναλάβει.
Το Πλάσμα το μόχθο των Ανουννάκι στις πλάτες του ας σηκώσει!
… Ένα παιδί, ένα νεογέννητο, ερχόταν!
Με τα χέρια της έβγαλε το νεογέννητο η Νινμάχ· αρσενικό ήταν! Με χαρωπό γέλιο αγκαλιάστηκαν οι τρεις ηγέτες,
Τα χέρια σου τα κατάφεραν! της είπε ο Ένκι, με μάτι που έλαμπαν.
…Την επόμενη φορά που ο Νιμπίρου στη Γη θα πλησιάσει,
Ο πάγος στην επιφάνεια της Λευκοχώρας θα λιώσει και προς τα κάτω θα γλιστρήσει.
Υδάτινη συμφορά θα προκαλέσει: τεράστιο κύμα, κατακλυσμός τη Γη θα κυριεύσει!
…Ένας θανατηφόρος άνεμος γεννημένος στη Δύση έφτασε μέχρι την Ανατολή, η πορεία του καθορίστηκε απ’ τη μοίρα.
…Έκανα ό,τι έκανα, έκανες ό,τι έκανες. Το παρελθόν δεν γίνεται να αλλάξει!
Ό,τι στη Γη συνέβη, με ό,τι στον Νιμπίρου συνέβη δεν καθρεφτίζεται; Μήπως η Ανθρωπότητα, που κατά την εικόνα μας δημιουργήθηκε, τα επιτεύγματα και τις αποτυχίες μας θα επαναλάβει;