Άγιον όρος, Ελλήνων τόπος ιερός

Ήταν και θα παραμένει το Άγιο Όρος Ελλήνων τόπος, φιλόξενος κι ανοιχτός για όλους όσους θέλουν να «αγγίξουν το μεγαλείο του ασκητισμού και της Προσευχής»… Και τέτοιος είναι αυτός ο τόπος, γιατί οι ρίζες της εγκόσμιας παρουσίας του, ως περιβάλλον δηλαδή με συγκεκριμένη γεωγραφική και ιστορική υπόσταση, ανάγεται στα χρόνια, που μυθικά τα ονομάζουν κάποιοι, της Ελληνικής Προϊστορίας. Σύμφωνα λοιπόν με την Ελληνική Μυθολογία, ένας γίγαντας, ο Άθως, συχνά – πυκνά συγκρούονταν με το θεό της θάλασσας Ποσειδώνα. Στη διάρκεια μιας σφοδρής σύγκρουσής τους (της οποίας τελικός νικητής αναδείχθηκε ο Ποσειδώνας), ο Άθως άρχισε να ξεριζώνει και να πετά όποιο βράχο έβρισκε μπρος του. Όταν κάποτε τελείωσε η μάχη, ο γίγαντας απέμεινε θαμμένος κάτω από ένα πανύψηλο βουνό που φέρει το όνομά του… Κι αν τα παραπάνω λόγια λαμβάνονται από τη σύγχρονη νόησή μας ως μυθικά κι εξωπραγματικά, σίγουρα δε συμβαίνει το ίδιο με την αρχαία ιστορία της χερσονήσου, ιστορία πραγματική κι αδιαμφισβήτητη πρωτοκατοικήθηκε από τους Θράκες, τους Πελασγούς, τους Έλληνες… Όσα λοιπόν γεγονότα κι αν συνέβησαν, όσες φορές και αν ο τόπος ερημώθηκε και ξανακατοικήθηκε από ξένους προς την ελληνική καταγωγή ανθρώπους, δεν παύει να αποτελεί (τούτος ο τόπος) Ελλήνων κληρονομιά… Ο συγγραφέας με το βιβλίο του μας βοηθά να γνωρίσουμε τις μονές, μία προς μία, τόσο στη γεωγραφική όσο και στην ιστορική τους παρουσία ανά τους αιώνες δεν αρκείται όμως στην περιγραφή των κτιριακών συγκροτημάτων των μονών της χερσονήσου, παρά μας μιλά και για τα θαύματα που έγιναν εκεί. Θαύματα που, ενώ για την πλειοψηφία των λαών ήταν (και είναι) υπαρκτά – και αναγκαία -, πολλοί, χθες ή σήμερα, τα αμφισβητούν, τα χλευάζουν, τα παρερμηνεύουν… Για όσους επισκέφθηκαν ήδη τον ιερό τόπο, η περιήγηση αυτή θα συμβάλλει στην υπενθύμιση, στην αναζωογόνηση του υπαρκτού συναισθήματος και προσωπικού βιώματος. Όσοι δεν βρέθηκαν εκεί, θα νιώσουν την ανάγκη να το πράξουν. Ενώ οι γυναίκες, που δεν επιτρέπεται να επισκεφθούν το Άγιο Όρος, διαβάζοντας