Αυτό που στην Δύση αποκαλούμε Ταοϊσμό, αντιπροσωπεύει ένα από τα δύο κύρια πνευματικά ρεύματα της σινικής παράδοσης, με τα οποία ο σημαντικός και ιδιαίτερος αυτός πολιτισμός επιχείρησε να απαντήσει στα δύο μεγάλα ερωτήματα της ανθρωπότητας. Ο Ταοϊσμός επικεντρώθηκε στην αποκαλούμενη Οδό του Ουρανού, επιχείρησε δηλαδή να εξερευνήσει αποκλειστικά την σχέση του ανθρώπου με την Φύση και το σύμπαν γενικότερα. Για τους ταοϊστές, ο άνθρωπος μέσα στο σύμπαν είναι σαν την λιλιπούτεια ανθρώπινη φιγούρα στο τοπίο μιας σινικής ζωγραφιάς. Βασική του επιδίωξη, για να μην χαθεί, οφείλει να είναι η συνεχής προσπάθεια να μην ξεφύγει ούτε στιγμή από την αέναη ροή του υπόλοιπου κόσμου. Με λίγα λόγια, σε κάθε του ενέργεια οφείλει ν’ ακολουθεί την Οδό του Ουρανού, περιορίζοντας ταυτόχρονα κάθε περιθώριο επιρροής στην βούληση και την γνώση, εφόσον αυτές δεν συμμορφώνονται μ’ εκείνη.
Η γοητεία του Λιέ Τσι απορρέει από τις ιστορίες και τις παραβολές του, μεστές και καίριες πάντα. Πολλές απ’ αυτές μαρτυρούν όχι μόνο μια έντονη αίσθηση δραματικότητας, αλλά παρουσιάζουν επιπλέον και μια πραγματική εικόνα της ανθρώπινης φύσης.
