Η ΘΗΛΙΑ

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ασχολείται κυρίως με τα εξής θέματα:
Στο πρώτο Κεφάλαιο εκθέτει τι ο ίδιος κατενόησε από το περιεχόμενο της Τεκτονικής διδασκαλίας, ύστερα από σαράντα χρόνων θητεία στον Τεκτονισμό και μετά την συμβολική ανύψωση του στον 33ο και τελευταίο βαθμό του Σκωτικού Τύπου.
Στο δεύτερο ερευνά τη σχέση που υπάρχει μεταξύ Μασωνισμού και Θρησκείας και αποδεικνύει ότι ο Τεκτονισμός δεν αντιστρατεύεται τη Θρησκεία και ότι ένας Τέκτων που κατανοεί την Τεκτονική διδασκαλία γίνεται αληθινότερος χριστιανός ή πιστός της οιασδήποτε θρησκείας στην οποία ανήκει.
Καταγγέλλει επίσης τους Έλληνες Τέκτονες, γιατί κατάντησαν τον Τεκτονισμό παζάρι και προτείνει μέτρα για την εξυγίανσή του.
Στο τρίτο Κεφάλαιο που αφορά στη Θρησκεία επιχειρεί μια παρουσίαση του πνεύματος της Χριστιανικής Θρησκείας.
Αυτό σημαίνει ότι ασχολείται με την αποκάλυψη της αλήθειας που βρίσκεται κάτω από τη διήγηση, τις λέξεις και τα σημεία που αναφέρονται κυρίως στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο.
Καταδεικνύει επίσης ότι η εσωτερική αυτή αλήθεια που βρίσκεται στην Καινή Διαθήκη έχει πλήρη και απόλυτη προσαρμογή στα όσα πρέπει να συμβούν στον κάθε άνθρωπο, για να φθάσει στην δική του Ανάσταση, που συμπίπτει με την Αυτογνωσία.
Προσφέρει επίσης στον κλήρο, στους θεολόγους και θεολογούντες τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν τι εννοείται με την έκφραση πνεύμα του Χριστιανισμού, να πάψουν να ασχολούνται με πολλά, όπως η Μάρθα, και να προσανατολιστούν μόνιμα και σταθερά προς την αγαθή μερίδα της Μαρίας.
Έτσι μόνο κλήρος και θεολόγοι θα μπορέσουν να εκπληρώσουν την αποστολή τους, δηλαδή να ποιμάνουν το ποίμνιο και να το προστατεύσουν από τους γκρίζους, κόκκινους και κάθε χρώματος λύκους που σήμερα ανενόχλητοι το κατασπαράσσουν, γιατί το βρίσκουν αφύλακτο και απροστάτευτο.