Έρευνες για την ψυχή

Κάποιο κρύο ξημέρωμα του Νοεμβρίου 1949, ένας εβδομηντάχρονος μεταλλωρύχος απ’ την Αριζόνα, ο Τζέιμς Κιντ, στάθηκε έξω απ’ την πόρτα της καλύβας που είχε νοικιάσει για τέσσερα δολάρια τη βδομάδα και κοίταξε τον πρωινό ουρανό. Εργένης, που ζούσε μια ήσυχη ζωή, ο Κιντ συχνά κοίταζε τον ουρανό, νιώθοντας ότι έτσι μεταφερόταν σε κάποιους άλλους μακρινούς κόσμους. Μερικές φορές, μετά από μια κοπιαστική βάρδια στο ορυχείο χαλκού όπου εργαζόταν, ανέβαινε στη λαμαρινένια στέγη του αντλιοστασίου του ορυχείου και παρατηρούσε τ’ αστέρια. Εκείνες τις στιγμές, στο ανεμοδαρμένο πρόσωπο του ηλικιωμένου άντρα απλωνόταν μια μισοαπορημένη αλλά και μισοευχαριστημένη έκφραση, ενώ τα μάτια του γυάλιζαν κάτω απ’ το παλιό γκρίζο καπέλο του._x000D_
Η ίδια έκφραση είχε σχηματιστεί στο πρόσωπο του Κιντ καθώς άναβε τσιγάρο εκείνο το πρωινό του Νοεμβρίου. Ύστερα, ρίχνοντας μια αξίνα στον ώμο του, ξεκίνησε για τη δουλειά. Από εκείνη τη στιγμή όμως δεν τον ξαναείδε κανείς.