Βιβλιοθήκη της Σφιγγός 68
Εις όλους είναι γνωστά τα “Χρυσά Έπη των Πυθαγορείων”, το αξιολογώτερον τούτο και λακωνικώτερον εγκόλπιον της ηθικής και αγωγής της αρχαίας Ελλάδας. Εκληθησαν, και δικαίως, το Ευαγγέλιον του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού διότι πράγματι αποτελούν το πλέον βαθυστόχαστον μνημείον το οποίον έστησεν η Αρχαιότης εις δοξαν της Σοφίας.
Ο Αντουάν Φαμπρ ντ’ Ολιβέ (1765-1825) υπήρξε ο σοβαρότερος εκπρόσωπος της Πυθαγορείου Μυήσεως στην Γαλλία και για τον λόγο αυτό δημιούργησε δικό του Τεκτονικό Τύπο βασισμένο στην Πυθαγόρειο διδασκαλία, τον Τύπο της Ουρανίου Γεωργίας. Τα ”Χρυσά Έπη των Πυθαγορείων” είναι ίσως το πλέον αξιόλογο και το λακωνικότερο εγκόλπιο της μυσταγωγικής αγωγής της αρχαίας Ελλάδος και θεωρήθηκαν, δικαίως, ως το Ευαγγέλιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, επειδή πράγματι αποτελούν το πλέον βαθυστόχαστο μνημείο που δόμησε η Αρχαιότης προς δόξαν της Σοφίας. Ο Φαμπρ ντ’ Ολιβέ, ο άνθρωπος που σε ηλικία 25 ετών μιλούσε όλες τις Ευρωπαϊκές γλώσσες, που εμβάθυνε στην μελέτη και το εσωτερικό νόημα των αρχαίων γλωσσών και ιδιαίτερα στην Κινεζική, την Ελληνική, την Συριακή, την Εβραϊκή, την Σαμαρειτική και την Αραβική, πραγματοποιεί μία μεγαλειώδη ανάλυση των ”Χρυσών Επών”, χρησιμοποιώντας τον εσωτερισμό όλων των αρχαίων θρησκειών και τους μεγάλους κλασικούς φιλοσόφους όλων των εποχών.
