Ελευσίνια μυστήρια

Τ? ?λευσίνια Μυστήρια, ?φιερωμένα στ?ν Δήμητρα κα? τ?ν Διόνυσο, ε?ναι θεουργία παραδεδομένη ?π? τ?ν ?δια τ?ν Δήμητρα στο?ς ?νθρώπους, ? ?ποία το?ς ?πεκάλυπτε τ?ν πορεία (πρόοδο) το? νο?, πο? ?ποτελε? τ?ν ο?σία τ?ς ψυχ?ς στ?ν ?λη, τ?ν παραμονή του ?κε? σ? ?να κύκλο ?νσαρκώσεων ?ναλλαγ?ς ζω?ς κα? θανάτου (μον?) κα? τ?ν ?ν τέλει ?πιστροφή του στ?ν ?ρχή, ?π? τ?ν ?ποία ?κπορεύεται (?πιστροφή), πο? συνεπάγεται τ?ν θέωση το? ?νθρώπου κα? τ?ν ?θανατοποίηση τ?ς ψυχ?ς. Στ?ς ?γιες τελετές τ?ς ?λευσίνας, ο? μύστες γίνονταν «τετελεσμένοι», βιώνοντας τ?ν ?πέρβαση το? θανάτου. ? Διόνυσος-?ακχος, ? ?ρχηγέτης τ?ν Μυστηρίων, ?φορεύει σ’ α?τ?ν τ?ν ?κθεωτικ? πορεία τ?ς ψυχ?ς, πο? κατέρχεται στ?ν ?δη-κόσμο μας (Περσεφόνη) κα? ?πιμελε?ται τ?ν ο?σία της (Κόρη)? κα? ?ποιος μυε?ται στ? Μυστήριά του, ?πως λέει ? Πίνδαρος, γνωρίζει τ? τέλος το? βίου-θάνατο κα? τ?ν ?ρχ? τ?ς ζω?ς, το? Δίιου δώρου: «ο?δε μ?ν βίου τελευτάν, ο?δεν δ? διόσδοτον ?ρχάν», πο? δεσμευόταν ν? μ?ν ?ποκαλύψει ?π? ποιν? θανάτου. Τ? Μυστήρια ε?χαν μία ?θικοπλαστικ? διάσταση κα? ?καναν το?ς μυούμενους σ’ α?τ? ?νάρετους κα? καλύτερους ?π? κάθε ?ποψη: «κατ? π?ν βελτίονας ?αυτ?ν». Σ’ α?τ? τ? βιβλίο δίνεται ?τυμολογικ? ?ρμηνεία κωδικ?ν ?νομάτων, λέξεων κα? φράσεων, ?πως τ?ν λεγομένων τ?ς ?ποπτείας, το? δεύτερου βαθμο? μύησης, σ? μι? προσπάθεια φιλοσοφικ?ς προσέγγισης τ?ν διεργασι?ν τ?ς φύσης, πο? παραλληλίζονται μ? α?τ?ς τ?ς ψυχ?ς. ? ?λη πορεία τ?ς ?ερ?ς ?δο? κα? ο? σημαντικ?ς στάσεις τ?ς πομπ?ς το? ?άκχου ?ντιστοιχίζονται μ? τ?ν ?ντικ? πορεία τ?ς ψυχ?ς στ?ν ?λη. Θίγονται ?πίσης θέματα ?πως ? θρ?νος κα? τ? γέλιο τ?ν Θε?ν, ? χαλκ?ς ?ς μέταλλο τ?ν δαιμόνων, τ? ?ερ? σύμβολα το? στάχυος κα? τ?ς παπαρούνας κα? ? μυστηριακ?ς συμβολισμός τους κα? τ? φίδια το? δρακοντότροχου ?ρματος τ?ς Δήμητρας, πο? δίνει στ?ν Τριπτόλεμο κα? τ? π?ς ?ποτυπώνουν τ?ς τελευτα?ες θεωρίες τ?ς Κβαντικ?ς Φυσικ?ς γι? τ?ν ?λεκτρομαγνητισμ? κα? τ?ν δημιουργία μάζας. Τ? ?ερ? τ?ς ?λευσίνας σίγησε μ? τ?ν ?πέλαση τ?ς νέας θρησκείας καί, ?πως ε?χε πε? ? Νεστόριος, ? τελευτα?ος Ε?μολπίδης ?εροφάντης, α?τ? ?ταν «? ?ρχ? τ?ς μεγάλης πνευματικ?ς νύχτας τ?ς ?νθρωπότητας», γιατ? «?λβιος, ?ς τάδ’ ?πωπεν ?πιχθονίων ?νθρώπων ?ς δ’ ?τελ?ς ?ερ?ν ?ς τ’ ?μμορος, ο?ποθ’ ?μοίων ?σαν ?χει φθίμενός περ ?π? ζόφ? ?ερόεντι.» (?μηρικ?ς ?μνος ε?ς Δήμητραν, στ. 480-482) «?λβιος ?ποιος ?π? το?ς ?νθρώπους πάνω στ?ν γ? τ? ?χει δε? α?τά, ? ?μύητος, ?μως, στ? ?ερ? κα? ? ?μέτοχος δ?ν ?χει ?μοια μο?ρα, κα? χάνεται κάτω ?π? τ? ?μιχλώδη κα? μουχλιασμένα σκοτάδια».