Πυραμίδες

Η αρχαιολογία λοιπόν δεν πείθει. Απλώς, μας παρουσιάζουν κάποια επιχειρήματα που δεν ευσταθούν, όπως π.χ. η Μεγάλη Πυραμίδα, η οποία είναι κτισμένη κατά την επίσημη άποψη από τον Σούφι Α’ η Χον-Φον ή Χέοπα, της 4ης Δυναστείας (2691π.χ.κατά Μανέθωνος). Αυτό όμως που είναι υψίστης σημασίας, είναι ότι η κατεστημένη αρχαιολογία δεν αντιλαμβάνεται πως οι γεωμετρικές ιδιότητες που προβάλλει η πυραμίδα του Χέοπος είναι ασύλληπτες για τον πολιτισμό εκείνον, που μόλις εξήλθε από την λίθινη εποχή. Διότι η περιφέρεια με ακτίνα ίση με το ύψος της πυραμίδας, έχει ίδιο μήκος με την περίμετρο της βάσης της. Δηλαδή καταγράφεται ο τετραγωνισμός του κύκλου. Το τετράγωνο που σχηματίζεται με πλευρά το ύψος της πυραμίδας έχει ίδιο εμβαδόν με το καθένα από τα τρίγωνα των διπλανών εδρών της. Ο λόγος του ύψους ενός τριγώνου των πλαϊνών εδρών, δια του μέσου της μίας των πλευρών της βάσεως, είναι ίσος με το χρυσό αριθμό Φ (1,618). Οι αναλογίες των μέτρων και γωνιών κατασκευής της εκφράζουν λόγους του ιερού αριθμού Π (3,14) και του χρυσού αριθμού Φ, κι αυτό συμβαίνει μόνο σ’ αυτήν, όπως απέδειξε με αδιάσειστα στοιχεία του ο κ. Ι. Δάκογλου «Ο μυστικός κώδικας του Πυθαγόρα». (. . .) Βλέπουμε στη γεωμετρία των κατασκευών των πυραμίδων τα δεδομένα να είναι εκπληκτικά. Η απόκλιση των παράλληλων επιφανειών της σαρκοφάγου του Χέοπος (που δεν είναι ούτε σαρκοφάγος -και πιθανώς ούτε του Χέοπος- παρουσιάζει λάθος ενός μόνο χιλιοστού, σε ένα μήκος 2,23 μ. Το αντίστοιχο λάθος στη σαρκοφάγο του Σέσωστρη Β’ είναι 0,06 χιλ. σε μήκος 2,70. Στη σαρκοφάγο του Χεφρήνου, μόλις 0,03 χιλ.! Αυτές τις επιδόσεις μικρομετρίας, σήμερα μπορούμε να επιτύχουμε μόνο με ιντερφερομετρική μέθοδο.