ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η διεθνής παρουσία της Αγγλίας τους τελευταίους αιώνες και των Ηνωμένων Πολιτειών τις τελευταίες δεκαετίες έχουν καταστήσει την Αγγλική γλώσσα των συναλλαγών και επικοινωνιών, την νέα lingua franca της εποχής μας. Την εποχή, λοιπόν, αυτή, που η Αγγλική εισβάλλει σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, ποια είναι η θέση και η αξία της Ελληνικής; Πρόκειται για μία γλώσσα ασθενή και περιθωριακή, όπως την χαρακτηρίζουν ορισμένοι, που ομιλείται μόνο από τα 10 εκατομμύρια των Ελλήνων ή για κάτι περισσότερο;
Η επίδραση που έχει ασκήσει η ελληνική γλώσσα στην Αγγλική, ήταν εν μέρει γνωστή αλλά μη συστηματικά καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη.
Οι ελάχιστες εργασίες που υπήρχαν περιελάμβαναν 300 έως 1.200 λέξεις, καλύπτοντας μέρος, μόνο, της καθημερινής επικοινωνίας και παρέβλεπαν την επιστημονική ορολογία, σαν να μην υπήρχε. Όμως, και αν ακόμη περιορίζονταν μόνο στο λεξιλόγιο της καθομιλουμένης, οι αριθμοί αυτοί είναι παντελώς ανακριβείς που δημιουργούν μία λανθασμένη και παραπλανητική εικόνα για την προσφορά της Ελληνικής.
Ορισμένοι ξένοι επιστήμονες γνωρίζουν και αναγνωρίζουν τον θεμελιώδη ρόλο που έχει διαδραματίσει η Ελληνική στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου του κλάδου τους. Περιορίζονται, όμως, μόνο σ’ αυτόν αγνοώντας την συνολική επίδρασή της.
Πάμπολλες είναι οι συγχύσεις και κορυφαίων ξένων γλωσσολόγων, οι οποίοι στα συγγράμματά τους παρουσιάζουν σωρεία ελληνικών λέξεων ως λατινικές.
Η ανάδειξη της αξίας της γλώσσας μας και η προσφορά της στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο είναι, σε τελευταία ανάλυση, ευθύνη δική μας και όχι των ξένων.
Στην χώρα μας, αντί να καταβάλλεται προσπάθεια ανάδειξης της αξίας και της προσφοράς της στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ορισμένοι, ενώ δεν έχουν ασχοληθεί με την πορεία που έχει ακολουθήσει η Ελληνική εκτός Ελλάδος, εμφανίζονται ως οι καθ’ ύλην αρμόδιοι και υιοθετώντας αβασάνιστα τους ισχυρισμούς κάποιων ξένων, ειρωνεύονται και αμφισβητούν με αοριστολογίες την επίδραση της Ελληνικής.
Ταυτόχρονα, ένα τυπολατρικό σύστημα διδασκαλίας και αποστήθισης των κανόνων γραμματικής της, χωρίς να εξηγείται η λογική που υπάρχει πίσω από τους κανόνες αυτούς, έχει οδηγήσει τον μέσο Έλληνα να αισθάνεται δυσφορία έως και αποστροφή γι’ αυτήν την γλώσσα. Έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι πρόκειται για μία γλώσσα, η οποία δεν του προσφέρει σχεδόν τίποτε, ότι αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξή του και αφιερώνει πολύτιμο χρόνο σε άχρηστα πράγματα, που θα μπορούσε να τον επενδύσει σε πιο ωφέλιμες δραστηριότητες.