Το χιούμορ στην αρχαία Ελλάδα

… Στις θρησκευτικές γιορτές και στους διάφορους αγώνες, στο θέατρο και στα συμπόσια, στις συνεδρίες της εκκλησίας του δήμου και της βουλής, στα δικαστήρια και στην αγορά, όπως και σε ορισμένα καταστήματα, δηλ. κουρεία, καπηλειά (παντοπωλεία), σκιραφεία (=”κυβευτήρια”) οι πολίτες συζητούσαν για πρόσωπα ή πράγματα της δημόσιας αλλά και της καθημερινής ζωής· στις συναναστροφές αυτές δεν έλειπε το χιούμορ.

Το χιούμορ των αρχαίων Ελλήνων καταλαβαίνει επίσης κανείς αν γνωρίζει πόσο κοντά αισθάνονταν (όπως άλλωστε και είναι) την χαρά με τη λύπη, την ευτυχία με την δυστυχία, την ζωή με τον θάνατο, (τον οποίο περίμεναν συχνά στην αρρώστια και πιο συχνά στον πόλεμο). Χωρίς να “απωθούν” (με την ψυχολογική σημασία του όρου) τον θάνατο, χαίρονταν την ζωή, δηλ. χαίρονταν και για τα μικρά πράγματα (όπως άλλωστε συνέβαινε παλαιότερα στην Ελλάδα και αλλού). Από το γεγονός ότι στην αρχαία Ελλάδα δημιουργήθηκε συγχρόνως η τραγωδία και η κωμωδία καταλαβαίνει κανείς και το χιούμορ των αρχαίων Ελλήνων· επιγραμματικά το εκφράζει το ωραίο απόφθεγμα “η τραγωδία και η κωμωδία γράφονται με τα ίδια γράμματα” (“εκ των αυτών τραγωδία γίνεται και κωμωδία γραμμάτων”).