Περί ψυχής

Τα έργα του Πλάτωνα μας αφορούν σήμερα κατά τρόπο καθοριστικό για την καταλυτική διαμόρφωση του δικού μας «γίγνεσθαι», και θα μας αφορούν και αύριο κατά την συνεχιζόμενη αναζήτηση του ανθρώπου για τον προσδιορισμό των συντεταγμένων του κατά την εν πολλοίς άγνωστη πορεία πλεύσεώς του σε αχαρτογράφητα νερά.
Το «Περί Ψυχής» παρόν πόνημά μου, με υπότιτλο “Πλάτωνος «Φαίδων»: πραγματεία περί θανάτου, ψυχών και μετεμψυχώσεων”, λόγω και του μυστικισμού και του απόκρυφου του χαρακτήρα του, είναι ίσως το πλέον δύσβατο αλλά και το πλέον ελκυστικό από απόψεως κατανόησης αλλά και αποδοχής αντιστοίχως, των νοημάτων και μηνυμάτων του, τα οποία χάραξαν και χαράζουν πεποιθήσεις, με εμφανή ή και υπολανθάνοντα τρόπο, γύρω από αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα.
Για τον λόγο αυτό επέλεξα να παρουσιάσω σε μια μάλλον εκτενή εισαγωγή την πεμπτουσία των κεφαλαίων του έργου, με τα οποία εφοδίασα και διαμόρφωσα στη συνέχεια την πορεία, την πλοκή, την συλλογιστική, και τα συμπεράσματα του έργου.
Με τον τρόπο αυτό ο αναγνώστης διευκολύνεται στην έγκαιρη αναγνώριση του πλαισίου μέσα στο οποίο θα κινηθούν στη συνέχεια, κατά τρόπο αναλυτικό, οι πλατωνικές ιδέες και η εξελικτική τους δυναμική, γύρω από ένα μείζον διαχρονικό θέμα που απασχολεί την ανθρώπινη σκέψη σχετικά με την αβεβαιότητα του μέλλοντος της ύπαρξής μας μετά την φυγή μας από τα γήινα, και την αινιγματική προσέγγιση ενός άγνωστου επέκεινα.
Το «Περί Ψυχής» δεν είναι και αυτό παρά μία ακόμη απόπειρα συγγραφής ενός πονήματος για την «ψυχή» μας.